کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (2)
جستجو در:
کیفیّت اطعام فقرا جهت کفّاره ←
→ روزۀ دو ماه پی در پی
ناتوانی از انجام تمام یا بعضی از موارد کفّاره
مسأله 1122. در کفّارۀ قتل غیر عمد و کفّارۀ ظِهار، ناتوانی از روزه در صورتى محقّق مىشود که روزه گرفتن برای فرد ضرر داشته باشد و موجب بیمارى گردد یا باعث شدّت یافتن بیمارى یا طولانى شدن دوران بهبودى آن شود به اندازهاى که عرفاً قابل تحمّل نباشد یا اینکه روزه گرفتن بر فرد، سختى و مشقّت فوقالعاده داشته باشد که معمولاً قابل تحمّل نیست (حَرَج).[1]
مسأله 1123. در کفّارۀ قسم و مانند آن، ناتوانی از اطعام و پوشاندن فقرا زمانی محقّق میشود که فرد توانایی مالی جهت تهیّۀ طعام یا پوشاک برای فقرا را نداشته باشد یا توانایی مالی او فقط به اندازۀ نفقۀ خودش و افرادی که واجب النفقۀ او هستند و ادای دیونی که پرداخت آنها لازم است و مانند آن باشد.
شایان ذکر است، حکم فوق در موردی که فقیر مستحقّ برای پرداخت کفّاره - هر چند با تحقیق و تفحّص - یافت نشود نیز، جاری است.
مسأله 1124. اگر فرد در مورد کفّارۀ قتل غیر عمد یا کفّارۀ ظِهار، فعلاً توانایی روزه گرفتن را - با توضیحی که در مسألۀ «1122» ذکر شد - نداشته باشد، ولى امید داشته باشد که در آینده عذرش برطرف شود و بتواند روزه بگیرد، لازم نیست صبر کند؛ بلکه وی مىتواند به وظیفۀ بعد از روزه گرفتن، یعنی طعام دادن به فقرا عمل نماید.
همین طور، چنانچه فرد در مورد کفّارۀ شکستن قسم و مانند آن، توانایى طعام دادن به فقرا یا پوشاندن آنان را - با توضیحی که در مسألۀ قبل ذکر شد - نداشته باشد، ولی امید داشته باشد که بتواند در آینده این عمل را انجام دهد، لازم نیست صبر نماید و کافى است به وظیفۀ بعد از آن، یعنی روزه گرفتن عمل نماید.
البتّه اگر فرد در هر یک از موارد فوق بداند که بعد از مدّت کوتاهى - مثلاً یک هفته - عذرش برطرف میشود، نمیتواند به وظیفهای که در رتبۀ بعد است عمل نماید.
مسأله 1125. اگر فردی که بر عهدۀ وی، کفّارۀ قتل غیر عمد یا کفّارۀ ظِهار (که از کفّارههای ترتیبی است) ثابت شده و به جهت ناتوانی از گرفتن روزه، اقدام به وظیفۀ بعد از آن (طعام دادن به فقرا) نموده، مثلاً سى نفر فقیر را طعام دهد، سپس توانایى روزه گرفتن پیدا کند، کافى است اطعام را کامل نماید.
همچنین، اگر در کفّارۀ شکستن قسم و مانند آن از اطعام و پوشاندن فقرا ناتوان باشد و شروع به گرفتن سه روز روزه نماید، در صورتى که توانایی اطعام یا پوشاندن فقرا - هرچند در اوائل روز اوّل برایش حاصل شود - کامل کردن روزهها کافی است.
البتّه، اگر عمداً بین سه روز روزه، فاصله اندازد که موجب شود پشت سر هم بودن آنها به هم بخورد، واجب است هر یک از اطعام یا پوشاندن را که برایش مقدور است، انجام دهد.
مسأله 1126. اگر انسان در کفّارۀ عهد یا کفّاره اعتکاف نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، باید هجده روز روزه بگیرد و احتیاط مستحب است روزهها را پشت سر هم بگیرد و در صورت ناتوانی از انجام هجده روز روزه، باید استغفار نماید.
همچنین، اگر فرد در کفّارۀ قتل غیر عمد نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، بنابر احتیاط واجب باید هجده روز روزه بگیرد و استغفار هم نماید و احتیاط مستحب است که هجده روز روزه پشت سر هم باشد و اگر از گرفتن هجده روز روزه هم ناتوان باشد، تنها استغفار کافى است.
مسأله 1127. اگر فرد در کفّارۀ ظِهار نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، باید هجده روز روزه بگیرد و احتیاط مستحب است که هجده روز روزه پشت سر هم باشد و اگر از گرفتن هجده روز روزه هم ناتوان باشد، کافی بودن استغفار به جای آن محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
مسأله 1128. اگر انسان از انجام سه روز روزه در کفّارۀ قسم یا نذر یا ایلاء یا در کفّارۀ قضای ماه رمضان بعد از زوال ناتوان باشد، باید به جای آن استغفار نماید. همچنین است حکم، در کفّارۀ قسم بر برائت در صورتی که از اطعام ده فقیر ناتوان باشد و اگر انسان در کفّارۀ عمد ماه رمضان نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، حکم آن در مسائل «167 و 168» بیان شد.
مسأله 1123. در کفّارۀ قسم و مانند آن، ناتوانی از اطعام و پوشاندن فقرا زمانی محقّق میشود که فرد توانایی مالی جهت تهیّۀ طعام یا پوشاک برای فقرا را نداشته باشد یا توانایی مالی او فقط به اندازۀ نفقۀ خودش و افرادی که واجب النفقۀ او هستند و ادای دیونی که پرداخت آنها لازم است و مانند آن باشد.
شایان ذکر است، حکم فوق در موردی که فقیر مستحقّ برای پرداخت کفّاره - هر چند با تحقیق و تفحّص - یافت نشود نیز، جاری است.
مسأله 1124. اگر فرد در مورد کفّارۀ قتل غیر عمد یا کفّارۀ ظِهار، فعلاً توانایی روزه گرفتن را - با توضیحی که در مسألۀ «1122» ذکر شد - نداشته باشد، ولى امید داشته باشد که در آینده عذرش برطرف شود و بتواند روزه بگیرد، لازم نیست صبر کند؛ بلکه وی مىتواند به وظیفۀ بعد از روزه گرفتن، یعنی طعام دادن به فقرا عمل نماید.
همین طور، چنانچه فرد در مورد کفّارۀ شکستن قسم و مانند آن، توانایى طعام دادن به فقرا یا پوشاندن آنان را - با توضیحی که در مسألۀ قبل ذکر شد - نداشته باشد، ولی امید داشته باشد که بتواند در آینده این عمل را انجام دهد، لازم نیست صبر نماید و کافى است به وظیفۀ بعد از آن، یعنی روزه گرفتن عمل نماید.
البتّه اگر فرد در هر یک از موارد فوق بداند که بعد از مدّت کوتاهى - مثلاً یک هفته - عذرش برطرف میشود، نمیتواند به وظیفهای که در رتبۀ بعد است عمل نماید.
مسأله 1125. اگر فردی که بر عهدۀ وی، کفّارۀ قتل غیر عمد یا کفّارۀ ظِهار (که از کفّارههای ترتیبی است) ثابت شده و به جهت ناتوانی از گرفتن روزه، اقدام به وظیفۀ بعد از آن (طعام دادن به فقرا) نموده، مثلاً سى نفر فقیر را طعام دهد، سپس توانایى روزه گرفتن پیدا کند، کافى است اطعام را کامل نماید.
همچنین، اگر در کفّارۀ شکستن قسم و مانند آن از اطعام و پوشاندن فقرا ناتوان باشد و شروع به گرفتن سه روز روزه نماید، در صورتى که توانایی اطعام یا پوشاندن فقرا - هرچند در اوائل روز اوّل برایش حاصل شود - کامل کردن روزهها کافی است.
البتّه، اگر عمداً بین سه روز روزه، فاصله اندازد که موجب شود پشت سر هم بودن آنها به هم بخورد، واجب است هر یک از اطعام یا پوشاندن را که برایش مقدور است، انجام دهد.
مسأله 1126. اگر انسان در کفّارۀ عهد یا کفّاره اعتکاف نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، باید هجده روز روزه بگیرد و احتیاط مستحب است روزهها را پشت سر هم بگیرد و در صورت ناتوانی از انجام هجده روز روزه، باید استغفار نماید.
همچنین، اگر فرد در کفّارۀ قتل غیر عمد نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، بنابر احتیاط واجب باید هجده روز روزه بگیرد و استغفار هم نماید و احتیاط مستحب است که هجده روز روزه پشت سر هم باشد و اگر از گرفتن هجده روز روزه هم ناتوان باشد، تنها استغفار کافى است.
مسأله 1127. اگر فرد در کفّارۀ ظِهار نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، باید هجده روز روزه بگیرد و احتیاط مستحب است که هجده روز روزه پشت سر هم باشد و اگر از گرفتن هجده روز روزه هم ناتوان باشد، کافی بودن استغفار به جای آن محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
مسأله 1128. اگر انسان از انجام سه روز روزه در کفّارۀ قسم یا نذر یا ایلاء یا در کفّارۀ قضای ماه رمضان بعد از زوال ناتوان باشد، باید به جای آن استغفار نماید. همچنین است حکم، در کفّارۀ قسم بر برائت در صورتی که از اطعام ده فقیر ناتوان باشد و اگر انسان در کفّارۀ عمد ماه رمضان نسبت به هر سه مورد از موارد کفّاره ناتوان باشد، حکم آن در مسائل «167 و 168» بیان شد.
[1]. در صورت تحقّق امر مذکور، برای ادای کفّاره نوبت به اطعام شصت فقیر میرسد.